Opcje menedżerskie są odroczonym w czasie wynagrodzeniem przyznawanym w ramach długoterminowych planów motywacyjnych. Skierowane są one do zarządu oraz kierownictwa podmiotów gospodarczych.
Aby program opcji menedżerskich został wprowadzony, musi wyrazić na to zgodę walne zgromadzenie aktuariuszy. W odpowiednich uchwałach ustalone zostają warunki danego programu, wyłączone zostaje prawo poboru do nowej emisji akcji dla dotychczasowych akcjonariuszy.
Menedżerowie, którzy zostają objęci programem, muszą spełniać określone warunki. Są to:
- warunek lojalnościowy – menedżer musi być zatrudniony przez określony czas,
- warunki rynkowe – obejmuje kryteria, które związane są ze wzrostem wartości akcji,
- warunki nierynkowe – dotyczy kryteriów, które związane są osiągnięciem określonych wskaźników ekonomicznych.
Spełnienie wymienionych powyżej warunków musi odbyć się w czasie wskazanym przez walne zgromadzenie akcjonariuszy, najczęściej jest to rok kalendarzowy. Jeżeli warunki programu opcji menedżerskich zostaną spełnione, menedżerowie mają możliwość nabycia – po korzystnych warunkach – akcji spółki. Cena, po której mogą zrealizować nabyte prawo, może być równa cenie nominalnej bądź cenie równej średniej z określonych kursów zamknięcia notowań, która ponadto może być pomniejszona o dyskonto.
Do głównych adresatów programów opcji menedżerskich zalicza się zarządy, które otrzymują średnio 57% puli wszystkich akcji przewidzianych w programie. W koncepcji programów opcyjnych najczęściej wykorzystywanym jest warunek lojalnościowy, który może być uzupełniony o dodatkowe warunki. 65% warunków pozalojalnościowych dotyczy osiągnięcia wymaganych wskaźników finansowych, np. zysku netto.
Uczestnicy programów motywacyjnych nabywają prawo do nabycia średnio 5,3% akcji spółki na dzień podjęcia uchwały o wprowadzeniu programu. Nośnikiem opcji w programach motywacyjnych, który jest najczęściej wykorzystywany, są warranty subskrypcyjne.